Nawigacja
WAŻNE INFO
  Strona Główna
  SEKRETARIAT
  Kontakt
  1,5% DLA SZKOŁY -kliknij

AKTUALNOŚCI
  Rekrutacja 2024/2025
  WAN - warsztaty
artystyczno -naukowe
  "PÓŁKOLONIE NA BRZOWEJ"
  LABOLATORIUM PRZYSZŁOŚCI
  INNOWACJE I INNE CIEKAWOSTKI LEKCYJNE

BĄDŹ PUNKTUALNY
  Plan lekcji
  Dzwonki
  Dni wolne od zajęć

ORGAN SZKOŁY:
  Dyrekcja
  Zarząd Rady Rodziców
  Samorząd Uczniowski

HISTORIA I HYMN SZKOŁY
  Historia Szkoły
  Hymn szkoły

DLA UCZNIÓW I RODZICÓW
  Duszpasterstwo
  ZAJĘCIA DODATKOWE
  Świetlica szkolna
  Pedagog szkolny
  Biblioteka
  Stołówka szkolna

DOKUMENTACJA:
  Statut
  Program wychowawczy
  Wizerunek ucznia
  Zgoda na wycieczkę

 
  Oferta - Wynajem sal
 

  Kino Śnieżka

BIP
  Biuletyn Informacji Publicznej

   Wydarzenia
PonWtŚrCzwPiSoNie
1 2 3
4 5 6 7 8 9 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28 29 30 31
   Logowanie
Nazwa Użytkownika

Hasło

Zapamiętaj mnie



Zapomniane hasło?
Pedagog szkolny
Prośby do dorosłych znajdują się TUTAJ.

PEDAGOG SZKOLNY - sala 8

LUCYNA WIERZBA


DZIEŃ TYGODNIA
GODZINY PRACY
Wtorek
7.30 - 12.30
Czwartek
7.30 - 11.30
Piątek
11.30 - 12.30
14.30 - 15.30

************************************************************************************************

> Pomoc pedagogiczna
Pedagog udziela pomocy w zakresie:
- badań diagnostycznych trudności szkolnych i emocjonalnych młodzieży,
- opieki pedagogicznej nad dziećmi z trudnościami adaptacyjnymi, emocjonalnymi i problemami wieku dorastania
- prowadzenia zajęć dla młodzieży m. in. z zakresu profilaktyki HIV, AIDS, uzależnień, asertywności, roli rodziny w życiu dziecka, uczuć, przyjaźni, umiejętności komunikacyjnych, agresji i przemocy, integracji w grupie, radzenia sobie ze stresem, umiejętności rozwiązywania konfliktów, budowania pozytywnego obrazu własnej osoby itp.
- indywidualnych spotkań dla rodziców
- pomocy w rozwiązywaniu problemów wychowawczych.

> Jak unikać konfliktów z innymi ludźmi
1. Dotrzymuj złożonych obietnic.
2. Wypełniaj swoje obowiązki.
3. Mów prawdę.
4. Pracuj nad swoim charakterem.
5. Panuj nad formami wyrażania gniewu (staraj się zachowywać spokój).
6. Zawsze szukaj porozumienia i nie odwracaj się od ludzi proponujących Ci dialog - rozmawiaj.
7. Nie żałuj swojego czasu dla innych.
8. Kiedy coś zrobiłeś źle lub wyrządziłeś komuś krzywdę, przyznaj się, przeproś i napraw.
9. Kiedy ktoś wyrządził Ci krzywdę, wybaczaj.
10. Nie ulegaj zniechęceniu, frustracji i poczuciu bezsensu.
11. Nie zniechęcaj się poczuciem winy z powodu własnych niepowodzeń i błędów.
12. Nie potępiaj ludzi.
13. Miej "zdrowe" poczucie humoru. Naucz się żartować z samego siebie.

> Dekalog dla rodziców i wychowawców
1. Nic upokarzaj dziecka, bo ono, tak jak ty, ma silne poczucie własnej godności.
2. Staraj się nie stosować takich metod, których sam w dzieciństwie nie akceptowałeś.
3. Pozwalaj dziecku dokonywać wyboru najczęściej jak możesz.
4. Jeśli zachowałeś się wobec dziecka niewłaściwie, - przeproś je i wytłumacz się. Nie bój się utraty autorytetu - dziecko i tak wie, kiedy popełniasz błędy.
5. Nigdy nie mów źle o dziecku, szczególnie w obecności innych osób.
6. Nie mów "zrobisz to, bo tak chcę" - Jeżeli musisz Czegoś zabronić, zawsze to uzasadnij.
7. Jeśli wydajesz polecenia dziecku, staraj się nie stać nad nim i mówić z góry swego autorytetu.
8. Nie musisz być za wszelką cenę konsekwentny, nie musisz być w zgodzie z innymi dorosłymi przeciw dziecku, jeżeli wiesz, że oni nie mieli racji.
9. Gdy nie wiesz, jak postąpić, pomyśl, jak ty poczułbyś się, będąc dzieckiem.
10. Staraj się być czasem adwokatem dziecka.

("Konwencja o prawach dziecka" przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne ONZ 20.11.1989r.)

> Rodzicu pamiętaj!
1. Kochaj, ale wymagaj.
2. Okazuj dziecku swoje uczucia.
3. Przekazuj dziecku pozytywne informacje o nim (pochodzące od ciebie i osób trzecich).
4. Dostrzegaj wszystkie osiągnięcia dziecka, nawet bardzo drobne.
5. Doceniaj nawet niedokończone dzieło dziecka.
6. Zanim skrytykujesz, pozwól dziecku wyjaśnić.
7. Zachowaj umiar w udzielaniu pomocy przy odrabianiu lekcji.
8. Przerzuć na dziecko odpowiedzialność za jego naukę.
9. Pozwól dziecku podejmować decyzje o dodatkowych zajęciach i innych sprawach.
10. Pozwól dziecku wybrać kierunek rozwoju i wspieraj je w tym.
11. Pozwól dziecku poczuć jego sukces.
12. Pokaż dziecku korzyści płynące ze spróbowania swoich sił w nowej dziedzinie - i nie naciskaj dłużej.
13. Okazuj dziecku swoją wiarę w jego sukces.
14. Stawiaj poprzeczki ma miarę własnych ambicji.
15. Zaufaj dziecku i okazuj mu to zaufanie.
16. Naucz się rozmawiać z dzieckiem.
17. Naucz się słuchać dziecka.
18. Nie monologuj.
19. Rozmawiaj z dzieckiem wtedy, gdy panujesz nad swoimi emocjami.
20. Nie obarczaj dziecka poczuciem winy.
21. Wyszukuj pozytywy w każdej sytuacji.
22. Okazuj zainteresowanie zamiast kontrolować.
23. Nie mów "nigdy", "wszystko" i "zawsze".

> Porady dla rodziców
"TYPOWA DWUNASTKA" - BARIERY KOMUNIKACYJNE

I. REAKCJE ZAWIERAJĄCE GOTOWĄ PROPOZYCJĘ ROZWIĄZANIA PROBLEMU

1. Nakazywanie, polecanie, komenderowanie - mówić dziecku, co powinno robić; dawać mu dyspozycje lub rozkazy:
"Przestań się użalać".
"Weź się w garść".
Dziecko myśli: moje uczucia i potrzeby są nieważne; muszę zrobić to, co chce: rodzic; nie można zaufać moim umiejętnościom.
Dziecko czuje: złość, oburzenie. lęk przed rodzicielską silą, wrogość, agresję, bunt.

2. Ostrzeganie, upominanie, groźba - mówić, jakie będą następstwa, kiedy coś zrobi, lub czegoś nie zrobi:
"Jeszcze jedna taka uwaga i nie obejrzysz bajki".
"Przestań płakać, albo naprawdę będziesz miał do tego powód".
Dziecko myśli: nikt mnie nie rozumie, jestem sam, jestem niedobry
Dziecko czuje: lęk, smutek, wrogość, chęć odwetu, bunt

3. Perswadowanie, moralizowanie, wygłaszanie kazań - mówić o tym, co musi lub powinno być zrobione:
"Musisz zawsze okazywać szacunek dorosłym".
"Nie powinieneś tak się zachowywać".
Dziecko myśli: oni zawsze wiedzą lepiej, jestem głupi, "o rany! ale zrzędzi"
Dziecko czuje: poczucie winy, bunt, poczucie małej wartości, znudzenie, niechęć

4. Doradzanie, sugerowanie, proponowanie rozwiązań - dostarczanie gotowych rozwiązań problemów lub sytuacji:
"Musisz lepiej zorganizować swój dzień. Wówczas uda ci się wszystko wykonać".
"Skoro Agnieszka nie chce się z tobą bawić, to baw się z Beatką".
Dziecko myśli: nie rozumie mnie; sama już nie wiem, co robić
Dziecko czuje: osamotnienie, bezradność, zawód, niewiarę we własne możliwości, niepewność

5. Pouczanie, robienie wykładu, dostarczanie logicznych argumentów:
"No cóż, takie jest życie. Sprawy nie zawsze układają się tak, jak chcemy. Musisz się nauczyć przyjmować życie takie, jakim jest. Na tym świecie nic nie jest doskonałe".
Dziecko myśli: ale truje, to ja mam rację i udowodnię mu to
Dziecko czuje: znużenie, niechęć, złość

II. REAKCJE ZAWIERAJĄCE OSĄD, OCENĘ LUB POTĘPIENIE

6. Osądzanie, krytykowanie, dezaprobata, potępienie:
"Jesteś po prostu leniwy".
"Lubisz wszystko odkładać na ostatnią chwilę".
Dziecko myśli: ty też nie jesteś taki święty; nieraz robisz tak samo, jak ja; następnym razem nic ci nie powiem
Dziecko czuje: poczucie niższej wartości, upokorzenie

7. Zawstydzanie, obrzucanie wyzwiskami, ośmieszanie, wyśmiewanie:
"Ty chyba zupełnie zgłupiałeś".
"W tym wieku brud za paznokciami - nie spodziewałam się tego po tobie".
Dziecko myśli: nic nie jestem wart, nikt mnie nie kocha, to ty jesteś głupi
Dziecko czuje: poczucie odrzucenia, rozczarowanie, bunt, złość

8. Analizowanie, interpretowanie, diagnozowanie:
"Starasz się wykręcić od sprzątania".
"Ty jesteś po prostu zazdrosna o Anię".
Dziecko myśli: niczego przed nią nie ukryję, przejrzała mnie //nie ma racji, to nieprawda, ja tak nie chciałem
Dziecko czuje: lęk, zagrożenie, poczucie obnażenia // bunt, złość

III. PRÓBY POPRAWIENIA NASTROJU DZIECKA PRZEZ ODSUNIĘCIE PROBLEMU LUB ZAPRZECZENIE, ŻE ON KIEDYKOLWIEK ISTNIAŁ

9. Chwalenie, aprobowanie, wydawanie ocen pozytywnych:
"Jesteś naprawdę zdolnym młodym człowiekiem, że jakoś dasz sobie z tym radę"
"Jak ty pięknie rysujesz".
Dziecko myśli: to nieprawda; dalej nie wiem, co mam zrobić
Dziecko czuje: niepewność, dezorientację, chęć zaprzeczenia

10. Uspokajanie, okazywanie współczucia, pocieszanie, podnoszenie na duchu:
"Nie martw się, nic takiego się nie stało".
"Nie jesteś jedynym, każdy to przeżywa".
Dziecko myśli: nikt mnie nie rozumie; gdybyś wiedziała, jak ja się boję, to byś tak nie mówiła
Dziecko czuje: zawód, niepewność, nieufność, osamotnienie

IV. NAJCZĘŚCIEJ STOSOWANA KATEGORIA, ZWYKLE PO TO, ŻEBY LEPIEJ POZNAĆ FAKTY I ZAPROPONOWAĆ WŁASNE WYJŚCIE, A NIE POMÓC W SAMODZIELNYM ROZWIĄZANIU PROBLEMU PRZEZ DZIECKO

11. Wypytywanie, indagowanie, krzyżowy ogień pytań:
"Gdzie idziesz? U kogo jest ta prywatka - czyja znam jego rodziców? Kim oni są? A czy cni będą w domu: O której wrócisz? Czy mam po ciebie przyjść, czy ktoś cię odprowadzi?"
Dziecko myśli: o co jej chodzi: nie ufa mi; znowu przesłuchanie: następnym razem w ogóle jej nic nie powiem
Dziecko czuje: zagrożenie, zniecierpliwienie, niechęć, bunt, zdenerwowanie

V. UCIEKANIE OD CUDZYCH PROBLEMÓW, ZBYWANIE

12. Odwracanie uwagi, sarkazm, zabawianie, dowcipkowanie:
"Nie myśl już o tym, porozmawiajmy o czymś przyjemnym".
"Wydaje mi się, że ktoś wstał dziś lewą nogą"
Dziecko myśli: w ogóle ich nie obchodzę, ignorują mnie; nie da się z nimi pogadać - lepiej pójdę z tym do Wojtka
Dziecko czuje: poczucie odrzucenia, zranienia; niezrozumienie, rozczarowanie